Verslagen

Tiffany Workshop

Na wat gedoe, zieke deelnemer, verwarring over betalingen, zorgen voor invallers, is het toch gelukt om voor de workshop van vandaag 7 deelnemers bij elkaar te krijgen. Zij komen vanochtend samen in het clubgebouw “Handen Ineen” in Heemskerk, Onze Novavita lid Wout de Reus is lid van deze hobbyclub en samen met de voorzitter begeleidt hij de deelnemers aan de workshop.

Zelf heb ik me niet opgegeven voor deze activiteit, maar omdat hij vlak bij mij in de buurt wordt gehouden, ben ik op de fiets gesprongen om even polshoogte te nemen. Dan kan ik ook mooi wat foto’s nemen om ook deze activiteit op onze website vast te leggen.

Ik tref in de werkruimte een bedrijvigheid van jewelste aan. Eigenlijk heeft niemand tijd om mij te woord te staan. Want de werkstukken vragen alle aandacht, van zowel de cursisten als de begeleiders. De meesten zijn in de laatste cruciale fase van het proces: het aan elkaar solderen van de verschillende onderdelen van het werkstuk. Enkelen zijn al klaar en ik zie zeer geslaagde zeilbootjes en kippen.

Ik neem wat foto’s en spoedt me weer huiswaarts. Zover ik het tijdens mijn korte bezoek heb ervaren, zijn de deelnemers enthousiast en genieten ze van deze leuke hobby: tiffany glas maken.

Huub Oostendorp

P.S. Ik kreeg van de organisator Wout de Reus nog een mailtje dat het een leuke dag is geweest met leergierige cursisten.  Hij stuurde ook nog een foto van het eindresultaat van de deelnemers en zeg nu zelf: dat ziet er toch prima uit!

We vonden het toch wel een eer dat we als oud-werknemers uitgenodigd werden voor het feest van 25 jaar Nova. Natuurlijk hebben we met het argument: we hebben meegeholpen het Nova College op te bouwen, zelf om deelname aan het feest gevraagd. Maar dat ons verzoek gehonoreerd werd, doet ons goed.

Hoewel wij vanaf 17.00 uur welkom waren, werd de middag ervoor voor het huidige personeel al gevuld met speeches, gesprekken en workshops. Binnen de enorme glazen hal op het voormalige Floriade terrein in Vijfhuizen, waren verschillerende compartimenten gecreëerd. Een plenaire zaal, verschillende ruimtes voor de workshops, een feest- en eetzaal en een zogenaamd nostalgisch café, waar wij de oudgedienden konden ontvangen.

Zo’n 80 leden van Novavita hadden te kennen gegeven te komen en ze werden verwelkomd door Hans Snijders, Ed van den Berg en onze voorzitter Ton Beemster. Zoals gebruikelijk op dit soort bijeenkomsten waren er ook een paar korte speeches. Huub Oostendorp, de vertrekkende voorzitter, schetste de ontstaansgeschiedenis van Novavita en Ton Beemster ging op de nabije toekomst van onze vereniging.

Het is altijd weer een feest om elkaar terug te zien en de stemming zat er direct goed in. Rond 17.30 kwam er een einde aan de bijeenkomsten van het personeel en mengden wij ons met hen. Zo kwamen we weer veel oude bekenden tegen. Reuze gezellig allemaal. We begaven ons met z’n allen vervolgens naar de eet- en feestzaal. Daar stonden aan de zijkanten verschillende foodtrucks en drinktentjes opgesteld, waar een ieder naar eigen voorkeur zich kon laven. Zo’n duizend feestgangers maakten daar druk gebruik van.

Rond 19.30 uur begon het feest. Een band met frontman Charly Luske had weinig moeite om de beentjes van de vloer te krijgen. Voor veel oudgedienden, die kwamen om gezellig bij te kletsen, was het geluidsvolume veel te hoog en ze zochten een rustig plekje om verder te praten. Tegen 22.00 kwam het feest ten einde, maar veel oud-collega’s waren toen al naar huis. Voldaan, want het is goed contact te houden met je collega’s. Het was een prima feest.

Huub Oostendorp

Jaarvergadering 2021

21 oktober 2021

De vorige jaarvergadering, die van 2020, hebben we noodgedwongen overgeslagen. Door de corona-maatregelen is het vorig jaar niet gelukt om in zo’n grote groep bijeen komen. Maar gelukkig is het dit jaar wel mogelijk. De vergadering kunnen we  houden in de Mug. De prachtige multifunctionele ruimte, nieuw gebouwd op het middenterrein van de locatie op de Zijlweg.  En uit de hoge opkomst blijkt wel dat veel mensen het leuk vinden om elkaar weer eens te zien.  Maar liefst 68 leden zijn vandaag aanwezig. Natuurlijk zijn velen gekomen om de nieuwbouw op de Campus Haarlem te bewonderen, maar toch….

Huub Oostendorp heet alle aanwezigen van harte welkom. De oude secretaris (=figuurlijk), Dirk Ranzijn, bespreekt het jaarverslag van 2019 en de nieuwe secretaris, Aad Damiaans, dat van 2020. Huub neemt weer het woord.  Hij neemt afscheid van twee bestuursleden, t.w. Lenie de Fijter en Dirk Ranzijn; de eerste als bestuurlid; de tweede als secretaris. Lof komt hen toe en vooral Dirk krijgt een paar veren in zijn ….. voor zijn uiterst nauwgezette werk op het secretariaat. Vervolgens kondigt Huub het naderende afscheid van het Novavita Bestuur aan van Barbara Martens en van hemzelf. Met klem roept hij mensen op zich kandidaat voor dit bestuur te stellen. Gezocht worden een voorzitter, een penningmeester, een contactpersoon met het College van Bestuur, een websitebeheerder en een coördinator van de verschillende activiteiten. Deze taken kunnen verdeeld zijn over twee of drie personen.

Hierna krijgt de nieuwe voorzitter van het College van Bestuur, Florus Roelofsen, het woord om ons bij te praten over de stand van zaken in het College. In een uiterst helder betoog zet hij de kansen en uitdagingen van de verschillende locaties uiteen. Nu de Campus Haarlem zijn voltooiing nadert, moet het gedateerde Beverwijk nodig op de schop. Ook Hoofddorp, dat weliswaar nieuwere gebouwen heeft, behoeft een opknapbeurt. Een paar andere punten uit zijn speech: er moet meer concurrentie komen met de omliggende ROC’s om het leerlingenaantal op te krikken. Ook de Nova-cultuur -Florus spreekt van een familieverband- zal wat zakelijker moeten. Tot slot merkt Florus op dat het in zijn bedoeling ligt om de oud-medewerkers van het Nova College nauwer bij het College te betrekken. Hier ligt een mooie taak voor het nieuwe Novavita bestuur om dat verder uit te werken.

Dan is het tijd voor de rondleidingen. Het grote gezelschap wordt in tweeën gesplitst. De ene helft gaat met Jan Verbeek (zeg maar de bouwpastoor) naar het nieuwe gebouw, dat voor zorg en welzijn bestemd is. Het gebouw heeft de naam “Care” gekregen en het is waarlijk een juweel. Niet alleen een mooi gebouw, duurzaam en energiezuinig, maar ook op de inrichting is niet op een dubbeltje gekeken. Rondom me heen hoor ik opmerkingen in de trant van: “weet je nog wel op de Schoterstraat of de semipermanente bouw van de Wenckebach MTS”. Het moet toch voor leerlingen en docenten een genot zijn om hier te mogen leren en werken.

De andere helft gaat met Aad Damiaans (oud-docent bij Economie) mee naar de vernieuwde gedeelten van de oudbouw. Dit gebouw heeft trouwens de naam “Business” ontvangen. Op de 3^e en 4^e verdieping zijn forse verbouwingen uitgevoerd. Er zijn grote werkruimten gecreëerd  terwijl kleine lokalen, werkplekken e.d. glazen wanden hebben gekregen. Alles ziet er even mooi uit. Bij onze oudere groep docenten hoor je wel opmerkingen: “hoe zou het zijn als je hier les moet geven? Worden de leerlingen niet veel te veel afgeleid door alles wat er om hen heen gebeurt? Maar wellicht dat het went.

Als de gezelschappen terug zijn in de Mug hebben we nog een uurtje om met elkaar bij te praten. Onder het genot van een hapje en een drankje levert dat overal geanimeerde gesprekken op. Het is goed om elkaar weer te zien.

Monnikenpad

Een wandeling in groepsverband: wie had ooit gedacht dat ik daar nog eens aan zou beginnen. Want ik heb hier een flink jeugdtrauma aan overgehouden. Nu wil je natuurlijk weten, waarom? Welnu, in mijn late tienerjaren ben ik door mijn ouders om disciplinaire redenen naar kostschool gestuurd: naar het Canisius College in Nijmegen, dat onder bewind van paters Jezuïeten stond. Vooral in mijn eerste jaar, 1965, gold daar nog een streng regiem. Zelfs lijfstraffen hanteerden de geestelijken om de orde te handhaven Maar laat ik bij de les blijven, we hadden het over wandelen. Op “vrije” middagen (dat waren middagen dat er geen les was, maar geen middagen dat je vrij was) stond er voor mijn groep regelmatig een wandeling op het programma. We togen dan met een groep van zo’n 40 jongens onder leiding van twee paters op pad in Nijmegen en omgeving. Een zwartrok voorop, dan de jongens netjes twee aan twee in een rij en vervolgens weer een zwartrok achterop, zo trok een stoet door de straten van de Waalstad. Je begrijpt dat zo’n optocht altijd veel bekijks trok. Talloze opmerkingen werden ons naar het hoofd geslingerd, waarvan er eentje “daar gaan de paters met hun speelgoed” profetische waarde bleek te hebben. Ik schaamde me altijd kapot. Vooral als er meisjes stonden te kijken, liep ik met een rood hoofd gebukt verscholen in de groep. Een jeugdtrauma geboren.

En dan wandelen met 18 leden en een hond van Novavita. En weer éen voorop en één achterop: nu met gele hesjes. We vonden het beter de groep op de openbare weg  op deze manier te begeleiden. Maar dit keer gelukkig op vrijwillige basis. Op een ideale wandeldag in de lente liepen we deze cultuur-historische wandeling rond de abdij van Egmond.  De monniken hebben in de loop der eeuwen in hun strijd tegen het water hun sporen in het landschap nagelaten en daar is tot op heden veel van terug te vinden. In het begin van de wandelingen doen we de Adelbertusakker aan. Hier is rond 740 de monnik Adelbertus, een monnik uit de groep van Willibrordus, begraven. Nadat graaf Dirk I zijn gebeente rond 900 naar een klooster liet brengen, is op het oorspronkelijke graf een bron ontstaan. Aan het water dat hier uit ontspringt, kennen de gelovigen tot op de dag van vandaag een heilzame werking toe.

We bezoeken vervolgens de abdij. Een kleine tentoonstelling vertelt over de geschiedenis van deze roemruchte abdij met zijn grote verzameling handschriften. Rond 1100 bereikte de abdij haar hoogste bloei, toen honderden studenten uit West Europa hier kwamen studeren. Helaas is de oude abdij rond de slag om Alkmaar in 1673 door de Geuzen vernietigd. Midden vorige eeuw is de nieuwe herbouwd. Ook de kerk, met het nieuwe grafmonument voor graaf Floris I, hebben we bezichtigd.

Vervolgens zijn we het land in gestoken; over oude dijkjes en wallen, klauterend over hekken en hoge bruggen, tussen de grutto’s en kieviten, vergezeld door schapen met hun lammeren en genietend van de mooiste kleuren op de bollenvelden.

En wat is wandelen dan plezierig; je raakt aan de praat met de leukste mensen. Wat te denken van die mevrouw die alles van slakken weet. Die steeds achterop raakt omdat ze op zoek is naar lege slakkenhuisjes en die vervolgens in een blikje mee naar huis neemt. Hartstikke leuk, ik heb er weer wat van geleerd.

We zagen ook een robotachtig wagentje stapvoets over een akker met tulpenplanten rijden. Geen van ons had een idee wat dat karretje aan het doen was. Bleken er toch twee mensen in te zitten, die de hele dag (over deze akker deden ze 4 dagen) plant na plant controleerden, opdat er met de oogst niet één zieke bol tussen zou zitten.

Na de gras- en bollenvelden zijn we via de duinrand teruggelopen naar het beginpunt. Niemand van de groep kocht het noodzakelijke duinkaartje. Het blijven allemaal zuinige Hollanders. Er was er zelfs eentje die achteraf triomfantelijk uitriep: zo, mooi weer een Euro bespaard!

Voordat de groep uiteen gaat, deels huiswaarts, deels lunchen in het aanpalende restaurant, legt Ton Beemster de bedoeling van de wandelclub van Novavita nog eens uit. Ik weet zeker dat de club een succes gaat worden. De start was in ieder geval fantastisch.

Huub Oostendorp

Fietstocht in en rond Haarlem
17 augustus 2021

Eindelijk…. eindelijk weer eens een activiteit van Novavita. Bijna een jaar hebben we door de Corona epidemie niets kunnen doen, maar nu wanen we ons , beschermd door de prikken, weer veilig genoeg om met elkaar op stap te gaan. Onze laatste activiteit was in september 2020, een wandeling door de vijfhoek in Haarlem. En nu 11 maanden later staat een rondje op de fiets door Haarlem en omstreken op het programma.
Een klein gezelschap van 10 deelnemers waagt zich onder een loodgrijze hemel aan een tocht van 35,9 km. Startpunt is de locatie aan de Zijlweg. Ik dacht dat het daar nu tijdens de vakantie lekker rustig zou zijn, maar niets is minder waar. Er wordt weer volop gebouwd. Zijn het zorggebouw en de Mug net klaar, is nu de uitbreiding van de horeca-afdeling aan de beurt. De vleugel wordt aan de pleinkant uitgebouwd, zodat de praktijklokalen aanzienlijk groter worden.
De fietstocht is uitgezet door Aad Damiaans en voert ons langs vele bekende en onbekende plekken in de omgeving. Ik dacht dat ik die omgeving behoorlijk goed kende, maar ik blijk een typische knooppunten-fietser te zijn. Die routes voeren ook wel langs de mooiste punten, maar naar nu blijkt, laten die ook veel verborgen pareltjes liggen. Nou, Aad weet ze wel te liggen en heeft ons op sleeptouw genomen om ze te laten zien. In ons gezelschap hebben nog een drietal mensen een gewone fiets (de rest reed met elektrische ondersteuning) en omdat er naast de continue dreiging van regen ook een behoorlijke wind staat, verdienen zij een compliment.

Aad kent Haarlem en zijn omgeving op zijn duimpje. Via allerlei kruip- en sluipwegen leidt hij ons over fietspaden, park- en bospaden en vele binnenwegen rond. Em hij vergist zich niet eenmaal in de route. Het mag toch wel een mirakel heten, dat je op deze tocht van ruim 35 km. slechts twee keer een stoplicht tegen komt. En dat in zo’n stedelijke omgeving. In een ruime lus fietsen we via Overveen, Bloemendaal, Santpoort-Zuid, Spaarndam naar de Zoete Inval voor een koffiepauze (tip: ze serveren daar heerlijke taartjes). Onderweg houden we verschillende malen halt, zodat Aad ons in alle rust het een en ander kan vertellen. Want naast de wegen, kent Aad ook de geschiedenis van Haarlem goed. Leuk om zo geïnformeerd te worden en welkom bij sommigen om weer even op adem te komen.

Helaas begint het na de koffiestop te miezeren en licht te regenen. We steken ons in onze regenkledij en fietsen onvervaard verder. Langs de Ringvaart, de Meerwijkplas, de Molenplas naar het Spaarne en vervolgens met het pontje over en langs het beroemde complex van architect Van Loghem Tuinwijk Zuid. De route voert verder door de Haarlemmerhout naar Aardenhout en via Elswout terug naar het Nova College aan de Zijlweg.
We zijn nu ook verlost van de mythe dat het bij de uitstapjes van Novavita altijd goed weer is. Ditmaal komen we kletsnat, maar voldaan terug op ons uitgangspunt. Blij dat ons eerste post-corona uitstapje zo goed verlopen is en opgelucht dat we heel snel onder een warme douche zullen staan.
Dank je wel Aad!

Huub Oostendorp
.

Hans Snijders

Vanmorgen hebben we het boekwerk “Een Pluim voor Hans” aangeboden aan de vertrekkende voorzitter van het College van Bestuur, Hans Snijders. Vorige maand hebben jullie allemaal een mailtje ontvangen, waarin we jullie vroegen een schriftelijke pluim te schrijven. Bijna 50 leden hebben hier gehoor aan gegeven en ieder heeft dat op zijn of haar eigen manier gedaan: van een enkele zin tot haast een novelle. Dat geeft een zeer gevarieerde inhoud. Alle bijdragen zijn door Barbara Martens verwerkt tot een pluimpagina per persoon en dat in allerlei verschillende kleuren. Al met al levert dat een fraai ogend boekwerk op.

Vanochtend om 11 uur zijn we door Hans ontvangen op het Bestuursbureau en tot onze verrassing was ook de nieuwe voorzitter aanwezig: Florus Roelofsen. In het introductierondje krijgen Barbara en ik voldoende ruimte om niet alleen onszelf voor te stellen, maar ook Novavita uitgebreid voor het voetlicht te brengen. Vervolgens stelt Florus zichzelf voor: hij presenteert zich als een gedreven m.b.o.-man die ruime ervaring in ons type onderwijs in Amsterdam en Leiden heeft opgedaan. Hij noemt het uniek dat er binnen ons College zo’n florerende club van oudgedienden bestaat. Ook zegt hij toe dat we op een verdere samenwerking kunnen rekenen.

Huub memoreert dat Hans lang en vaak intensief met veel leden van Novavita heeft samengewerkt en dat hij mede aan de wieg van Novavita heeft gestaan. Vandaar dat we graag iets bij zijn afscheid willen aanbieden en dat dat een pluimenboek is geworden. Vervolgens biedt Barbara het boekwerk aan.

Hans bladert het vluchtig door (uitgebreid lezen komt wel op een later tijdstip) en zegt het prachtig te vinden. Het doet hem goed dat zo velen iets voor hem gedaan hebben. Jammer dat in deze Coronatijd er geen groots afscheid georganiseerd kan worden, maar Hans heeft dezer dagen vele kleine (vaak online) afscheidsmomenten en het voelt goed dat Novavita daarbij aan kon schuiven.

Huub Oostendorp

DE VIJFHOEK DOOR ANDERE OGEN

In september 2016 heeft een groep leden van Novavita onder leiding van een gids een wandeling gemaakt door de Vijfhoek in Haarlem (zie https://www.novavita.nu/wandeling-vijfhoek-haarlem/ ).

We waren toen al onder de indruk van de prachtige verhalen van onze gids Jan Hoving. En wat is er nu gebeurd? Jan Hoving heeft samen met de schrijver Hans Smit een boek gemaakt waar veel verhalen, die hij toen vertelde,  in terugkomen. Jan bezit een ongelooflijke kennis van de geschiedenis van dit stuk van de stad en daarnaast kent hij talloze vermakelijke anekdotes. Deze mix tref je ook in het boek aan. Daarnaast heeft de schrijver Hans Smit een zestal verhalen verzonnen over bekende personen die in de Vijfhoek gewoond hebben.  Zo is het boek ook ingedeeld: 6 episodes- 6 eeuwen (van 1400 tot 2000) met de sociaal-economische ontwikkeling en 6 verhalen van mensen die in die perioden in dit stadsdeel geleefd hebben. Zo wordt de geschiedenis aan de hand van de menselijke verhalen inzichtelijk gemaakt. De combinatie van feiten, anekdoten en fictie heeft een bijzonder goed leesbaar boek opgeleverd.

Omdat op de kaft van het gebonden boek een foto (die ik gemaakt heb) van onze rondleiding in de Vijfhoek is gebruikt, kreeg ik van Jan een gratis exemplaar. Ik heb het in twee middagen met erg veel plezier gelezen.

Het leesgenot wordt nog vergroot omdat er een grote uitvouwkaart in het boek is opgenomen. Hierdoor is het mogelijk om alle gebeurtenissen op de verschillende locaties (en straten)  in de wijk terug te vinden. Een prima idee om zo’n plattegrond erbij te voegen.

Het boek is eigenlijk een must voor iedere Haarlemmer en voor iedereen die Haarlem een warm hart toedraagt. En voor de prijs hoef je het niet te laten. Want waar vind je nog een schitterend gebonden boek voor € 14,95?

Je kunt het boek bestellen via de website:  http://www.wandelingdoordevijfhoek.nl/

Doen!!!!

Huub Oostendorp

Nu we al maanden geen activiteiten kunnen organiseren, is het wellicht leuk om iets over de nieuwbouw op de Zijlweg op onze website op te nemen.  Onderstaand bericht staat momenteel op de website van het Nova College. Het ligt in de bedoeling om onze jaarvergadering op 20 oktober op de Zijlweg te organiseren en uiteraard willen we dan een rondleiding door de beide nieuwe gebouwen aanbieden. Dus is het leuk om nu alvast een eerste indruk te krijgen. Op de fotopagina staan een paar foto’s die ikzelf genomen heb.

Op You Tube vind je nog een filmpje over de nieuwbouw: https://youtu.be/cmY6UndLcP8  Locatiedirecteur Annemieke van Ede leidt je rond in het gebouw.

Huub Oostendorp

DE NIEUWBOUW VAN HET NOVA COLLEGE OP DE ZIJLWEG IN HAARLEM OPGELEVERD

De nieuwbouw ontworpen door Paul de Ruiter Architects op de Nova Campus Haarlem aan de Zijlweg is woensdag 27 mei feestelijk opgeleverd. Hans Snijders, voorzitter College van Bestuur, ondertekende het procesverbaal van de oplevering met Rob Sneeboer, directeur van de HBB Groep, en Piet de Geus, directeur van De Geus Bouw.NIWBO

De partijen zijn zeer tevreden over de samenwerking en over hoe voorspoedig het proces is verlopen. ‘Ondanks de paar laatste aanpassingen en de coronacrisis zijn de twee gebouwen met minimale vertraging opgeleverd en hebben we twee prachtige, duurzame gebouwen voor het Nova College neergezet,’ zegt Ruben van Droffelaar van projectmanager Res&Smit.

Collegevoorzitter Hans Snijders over de motivatie om een duurzame school te bouwen: ‘Mijn belangrijkste drive is de jeugd van nu. Jongeren hebben de toekomst, zij moeten straks ook nog prettig kunnen wonen en leven. Dan helpt het enorm als we de klimaatdoelstellingen halen en nadenken over ons energieverbruik, ook met onze schoolgebouwen. Daar kritischer op zijn zou onze tweede, of misschien wel eerste natuur moeten zijn. Wij zijn niets zonder bomen, vogels en alles wat daarbij hoort.’

Paul de Ruiter Architects ontwierp voor de vestiging Nova College Haarlem een aantrekkelijke groene campus met duurzaam en energieneutraal onderwijsgebouw (Care), paviljoen (De Mug) en een nieuwe, door groen omzoomde fietsenstalling. In het nieuwe Care gebouw op de campus komen de opleidingen Zorg en Welzijn, die nu op Planetenlaan en de Schoterstraat in Haarlem zijn gehuisvest. De Mug is centraal gelegen op het campusterrein en vormt hiermee het hart van de nieuwe campus. Het is een plek waar zowel gestudeerd en gewerkt kan worden maar zeker ook functioneert als ontmoetingsplek voor ontspanning.

Overal zijn natuurlijke materialen toegepast. Naast circulariteit speelde een aangenaam en gezond binnenklimaat een even grote rol bij het ontwerp van het nieuwe onderwijsgebouw. Met behulp van hybride klimaateilanden en te openen ramen is tevens een uitstekende luchtkwaliteit gecreëerd. Het energieneutrale onderwijsgebouw behoort tot de Frisse Scholen (Klasse B).

Ons Novavitalid Anky Franken werkt als vrijwilliger bij het ABC Architectuurcentrum in Haarlem. Zij maakt ons attent op een bijzondere tentoonstelling in dit centrum, namelijk de woningen van en het denken over de huisvesting van de ouderen in de samenleving. Na de ontvangst met een kopje koffie/thee van een 16-tal belangstellenden verzorgt Anky zelf de rondleiding.

In vier zalen wordt een overzicht gegeven van de huisvesting door de eeuwen heen. Eerst de tijd dat kerken en welgestelden de zorg voor armlastige ouderen op zich namen. Dat leverde o.a. de bekende hofjes op, die we nu zo graag bezoeken.

Vervolgens de tijd dat de verzorgingsstaat voor de ouderen zorg droeg en talloze bejaardenhuizen uit de grond gestampt werden. Prachtig is de fotowand, bestaande uit ansichtkaarten, die een gigantische hoeveelheid –op elkaar lijkende- bejaardenhuizen laat zien.

Dan de huidige tijd, waarin de bejaarden huizen massaal zijn afgebroken en het streven er nu op gericht is de ouderen zo lang mogelijk zelfstandig te laten wonen. En dan zie je dat ouderen zelf initiatieven ontplooien om de voor hun eigen huisvesting te zorgen met als bekende voorbeeld de zogenaamde “knarrenhoven”.

In de laatste zaal komen de toekomstverwachtingen aan bod. Verschillende ideeën van architecten –veelal toch weer gericht op samenwonen van ouderen- kun je hier zien.

Het is een leuk en leerzaam overzicht van de verschillende woonvormen voor ouderen tot nu toe. En eerlijk is eerlijk: het heeft me wel aan het denken gezet. Want nu ben ik nog fit, maar wat gebeurt er als ik straks (nog) ouder wordt en wellicht niet zomaar zelfstandig kan blijven wonen. Een problematiek die natuurlijk voor ons allemaal geldt. Dan is het leerzaam te ervaren welke ontwikkelingen op het gebied van huisvesting voor ouderen zich momenteel voltrekken. Wie weet, is het ooit nodig daarop in te haken.

Hoewel, vrijwel alle initiatieven laten zien dat ouderen elkaar weer opzoeken om samen te wonen. Maar dan worden ze gezamenlijk ouder en hulpbehoevender. Het idee dat ouderen en jongeren bij elkaar wonen, zoals vroeger in een Grootfamilie, waarin leden van drie generaties onder één dak wonen, kom je helaas niet of nauwelijks meer tegen. Terwijl daar toch veel voordeel voor allen uit te halen valt. Helaas, het tijdsgewricht is te individualistisch ingesteld.

Anky, het was een boeiende en leezame rondleiding; bedankt!

Huub Oostendorp

Op bezoek bij Paviljoen Welgelegen

10 februari 2020

Dit prachtige gebouw ligt aan de rand van de Haarlemmerhout vlakbij centrum Haarlem. Ongeveer 40 Nova Vita leden bezochten het paviljoen op 10 februari.  Het was voor de tweede keer dat Nova Vita leden het gebouw konden bezoeken.

Annelies Homburg (Nova Vita lid) en Joke Erkens- van Oostenbrugge leidden ons rond. En hoe!                                                                                              Wat hebben we genoten: van hun inspirerende rondleiding, het imponerende gebouw, de mooie kunstwerken – waaronder heel veel mooie lampen-, de mooie vloeren, de historische vertrekken en de drie bijzondere kleine musea, waaronder de Willemijntjeskamer en de slaapkamer van Lodewijk Napoleon.

Geschiedenis Paviljoen Welgelegen

Bankier en kunstliefhebber Henry Hope (1735-1811) liet de buitenplaats Welgelegen aan het eind van de 18e eeuw bouwen. Vanaf 1808 echter had het gebouw verschillende andere bewoners en functies.

1785-1792: ‘Tempel van de kunsten’

Henry Hope liet de buitenplaats Welgelegen bouwen om er zijn kunstcollectie in onder te brengen. In 3 grote museumzalen was een indrukwekkende collectie schilderijen te zien. Er hingen werken van Italiaanse, Vlaamse, Hollandse en Engelse meesters uit de 16e, 17e en 18e eeuw. Hope gebruikte Welgelegen vanaf 1789 als buitenhuis waar hij vooraanstaande gasten en zakenrelaties ontving.

1808: Verkocht aan Napoleon: ‘mon pavillon’ 

Het gebouw was van 1794 tot 1808 onbewoond nadat Hope in 1794 naar Engeland vertrok, op de vlucht voor de Franse revolutie. In 1808 verkocht de zoon van Henry Hope het buitenhuis voor ƒ 300.000,- aan Lodewijk Napoleon, koning van Holland en broer van de Franse keizer. Lodewijk Napoleon noemde het gebouw liefkozend ‘mon pavillon’. Vanaf dat moment spreekt men over Paviljoen Welgelegen.

1813: Buitenverblijf Wilhelmina van Pruisen

Koning Lodewijk deed in 1810 afstand van de troon en verliet ons land. De troonsafstand werd in Paviljoen Welgelegen getekend. Zijn broer, Napoléon Bonaparte, bestempelde het Palais Royal als Frans staatseigendom. Bij de overgave in 1813 werd het Nederlands staateigendom. Koning Willem I gaf het gebouw in gebruik aan zijn moeder, prinses Wilhelmina van Pruisen (‘Willemijntje’). Zij gebruikte het als zomerverblijf tot haar dood in 1820.

1820-1930: Museum

Nadat het gebouw enige jaren had leeggestaan, besloot Koning Willem I in 1828 dat het een museum werd. Eerst werd het ingericht als Rijksmuseum voor Levende Nederlandse Meesters. In 1885 werd de kunst overgebracht naar het Rijksmuseum in Amsterdam. Vervolgens kreeg Paviljoen Welgelegen de functie van Geologisch Museum, Koloniaal Museum, Kunstnijverheidsmuseum en Fotografisch Museum.

1930: Provinciehuis Noord-Holland

Sinds 1930 werkt het bestuur van de provincie Noord-Holland vanuit Paviljoen Welgelegen. Het pand verkeerde destijds in slechte staat. De Rijksbouwmeester liet het pand verbouwen en maakte er een kantoorpand van. Alle gemeenten in Noord-Holland droegen bij aan de inrichting. Veel geschenken zijn nog in het paviljoen te zien.

2007: Paviljoen Welgelegen wordt gerestaureerd door architect Bouwstra. Het gebouw heeft zijn oorspronkelijke uiterlijk weer terug met inbegrip van de oude daklantaarns.

Waar praatten de Nova Vitaleden na afloop over? : de prachtige kleuren van de diverse vertrekken, de kroonluchter van glaskunstenaar Bert ven Loo, de kroonluchter van Jan Eisenloeffel en niet te vergeten de “Droomluchters” van de Haarlemse kunstenaar Michel van  Overbeeke.

We hebben in kleine groepjes nog wat nagepraat in de entreehal met de twee grote bronzen beelden. De lift doet wat eigentijds aan, maar de aandacht wordt snel getrokken naar het monumentale trappenhuis met de grote schilderijen. Deze werken waren te groot om destijds mee te nemen uit de Hope collectie, gelukkig maar…..

Een middag, die ik niet snel zal vergeten!                                                                                                                               Dank je wel Annelies en Joke, het was weer een “Droommiddag”

Barbara Martens