Monthly Archives :

oktober 2021

Monnikenpad

1024 772 Novavita

Monnikenpad

 

Een wandeling in groepsverband: wie had ooit gedacht dat ik daar nog eens aan zou beginnen. Want ik heb hier een flink jeugdtrauma aan overgehouden. Nu wil je natuurlijk weten, waarom? Welnu, in mijn late tienerjaren ben ik door mijn ouders om disciplinaire redenen naar kostschool gestuurd: naar het Canisius College in Nijmegen, dat onder bewind van paters Jezuïeten stond. Vooral in mijn eerste jaar, 1965, gold daar nog een streng regiem. Zelfs lijfstraffen hanteerden de geestelijken om de orde te handhaven Maar laat ik bij de les blijven, we hadden het over wandelen. Op “vrije” middagen (dat waren middagen dat er geen les was, maar geen middagen dat je vrij was) stond er voor mijn groep regelmatig een wandeling op het programma. We togen dan met een groep van zo’n 40 jongens onder leiding van twee paters op pad in Nijmegen en omgeving. Een zwartrok voorop, dan de jongens netjes twee aan twee in een rij en vervolgens weer een zwartrok achterop, zo trok een stoet door de straten van de Waalstad. Je begrijpt dat zo’n optocht altijd veel bekijks trok. Talloze opmerkingen werden ons naar het hoofd geslingerd, waarvan er eentje “daar gaan de paters met hun speelgoed” profetische waarde bleek te hebben. Ik schaamde me altijd kapot. Vooral als er meisjes stonden te kijken, liep ik met een rood hoofd gebukt verscholen in de groep. Een jeugdtrauma geboren.

En dan wandelen met 18 leden en een hond van Novavita. En weer éen voorop en één achterop: nu met gele hesjes. We vonden het beter de groep op de openbare weg  op deze manier te begeleiden. Maar dit keer gelukkig op vrijwillige basis. Op een ideale wandeldag in de lente liepen we deze cultuur-historische wandeling rond de abdij van Egmond.  De monniken hebben in de loop der eeuwen in hun strijd tegen het water hun sporen in het landschap nagelaten en daar is tot op heden veel van terug te vinden. In het begin van de wandelingen doen we de Adelbertusakker aan. Hier is rond 740 de monnik Adelbertus, een monnik uit de groep van Willibrordus, begraven. Nadat graaf Dirk I zijn gebeente rond 900 naar een klooster liet brengen, is op het oorspronkelijke graf een bron ontstaan. Aan het water dat hier uit ontspringt, kennen de gelovigen tot op de dag van vandaag een heilzame werking toe.

We bezoeken vervolgens de abdij. Een kleine tentoonstelling vertelt over de geschiedenis van deze roemruchte abdij met zijn grote verzameling handschriften. Rond 1100 bereikte de abdij haar hoogste bloei, toen honderden studenten uit West Europa hier kwamen studeren. Helaas is de oude abdij rond de slag om Alkmaar in 1673 door de Geuzen vernietigd. Midden vorige eeuw is de nieuwe herbouwd. Ook de kerk, met het nieuwe grafmonument voor graaf Floris I, hebben we bezichtigd.

Vervolgens zijn we het land in gestoken; over oude dijkjes en wallen, klauterend over hekken en hoge bruggen, tussen de grutto’s en kieviten, vergezeld door schapen met hun lammeren en genietend van de mooiste kleuren op de bollenvelden.

En wat is wandelen dan plezierig; je raakt aan de praat met de leukste mensen. Wat te denken van die mevrouw die alles van slakken weet. Die steeds achterop raakt omdat ze op zoek is naar lege slakkenhuisjes en die vervolgens in een blikje mee naar huis neemt. Hartstikke leuk, ik heb er weer wat van geleerd.

We zagen ook een robotachtig wagentje stapvoets over een akker met tulpenplanten rijden. Geen van ons had een idee wat dat karretje aan het doen was. Bleken er toch twee mensen in te zitten, die de hele dag (over deze akker deden ze 4 dagen) plant na plant controleerden, opdat er met de oogst niet één zieke bol tussen zou zitten.

Na de gras- en bollenvelden zijn we via de duinrand teruggelopen naar het beginpunt. Niemand van de groep kocht het noodzakelijke duinkaartje. Het blijven allemaal zuinige Hollanders. Er was er zelfs eentje die achteraf triomfantelijk uitriep: zo, mooi weer een Euro bespaard!

Voordat de groep uiteen gaat, deels huiswaarts, deels lunchen in het aanpalende restaurant, legt Ton Beemster de bedoeling van de wandelclub van Novavita nog eens uit. Ik weet zeker dat de club een succes gaat worden. De start was in ieder geval fantastisch.

Huub Oostendorp