Novavita

Vissenloop 2024

Ik zat op een zonnig Plein 1945, wat vroeg, te wachten op de deelnemers van het bedrijventeam Nova College, Novavita. Mocht het zo blijven dan was het prima wandelweertje dacht ik nog. Maar helaas, tegen de tijd dat we van start gingen, huilde de hemel hevig!

Het plensde en het zag er niet naar uit dat het de komende uren beter zou worden. Vooruit met de geit, we zijn niet van marsepein! En trouwens, het KWF het goede doel waar wij voor wandelden, kent wel andere verhalen wat betreft afzien.

De organisatie van de Vissenloop had er alles aangedaan om er een mooie loop van te maken. Hapjes bij de stempelposten, ijsjes onderweg, een visje bij aankomst en muziek onderweg.
Daarnaast nog een mooie wandelroute! Onderweg hebben we toch maar even huize Meems aangedaan om een bakje troost te drinken.

Gelukkig zei een aantal van onze deelnemers, ‘volgend jaar zijn we er weer bij!” Nu liepen we de 10 kilometer en we draaien dan onze hand niet om voor de 15 kilometer.

Graag wel wat beter weer bestellen, Vissenloop! Voor nu hulde aan alle lopers, dankjewel!

Gea

Resultaat:

De Vissenloop heeft €87.500,- opgeleverd! Ondanks dat door het slechte weer minder mensen dan in voorgaande edities meeliepen. Daar hebben wij aan bijgedragen 😀.

Op 18 januari had het bestuur, voor de tweede keer in het bestaan van de vereniging, een nieuwjaarsborrel georganiseerd. Ook dit jaar was de organisatie verzorgd door het Nova College in het barlokaal van de Zijlweg in Haarlem. De catering werd verzorgd door studenten van het Nova. Er zou livemuziek zijn, maar jammer genoeg was zangeres Anneke de Graaf verkouden en kon dus niet zingen.

Er waren ongeveer 40 leden aanwezig die werden verwelkomd door het bestuur. Ze kregen bij binnenkomst een (alcoholvrij) drankje aangeboden. Zittend op de bar, hield de voorzitter zijn korte nieuwjaarsspeech. Hij wenste alle aanwezigen een gezond en levendig jaar toe met verschillende activiteiten.

Ook werd formeel de benoeming geaccordeerd van het nieuwe bestuurslid Mieke van Rooij die de secretaristaak overneemt van Sonja Fontijn.

Al snel bleek dat zo’n bijeenkomst ervoor zorgt dat de doelstelling van de vereniging, het onderlinge contact bevorderen tussen oud-medewerkers, werd waargemaakt. Het was een zeer gezellige bijeenkomst. Ik denk dat we terug kunnen kijken op een tweede succesvolle nieuwjaarsbijeenkomst.

Wie zoet is
Twee dozijn schone handen van twaalf oud medewerkers bewerkten vol overgave onder leiding
van Koos Schekkerman en zijn dochter Brenda marsepein, het zoete kneedbare materiaal dat zo
specifiek wordt genuttigd in de periode dat Sint Nicolaas en zijn medewerkers ons land
bezoeken.

Zoet is marsepein zeker. Slechts enkele ingrediënten zijn nodig, waaronder amandelen en
poedersuiker. Het is de poedersuiker die voor de zoete smaak zorgt. De deelnemers aan de
workshop kregen het recept van Koos met enkele tips. Amandelen in de schil kort in kokend
water koken, afgieten, pellen en in een doek drogen. De velletjes zouden dan makkelijk los
laten. Amandelen fijn malen, andere ingrediënten toevoegen en je hebt marsepein, dat een
nacht onder folie koel weggezet moet worden.
We konden gebruik maken van afgewogen stukjes marsepein. Koos had dit al voorbereid. De
opdrachten leken tamelijk eenvoudig, maar zelfs een dobbelsteen maken leidde al tot
hilariteit. Het lijkt zó eenvoudig om een keurige kubus te maken en te bewerken met een
spateltje voor het aantal ogen. Voor een enkeling was de verdeling op een dobbelsteen
onbekend. Koos wist de oplossing. Tegenover de 6 de 1. Samen 7. En die 7 is heilig.
Ondertussen kwam Brenda met de warme chocolade langs. De bedoeling was om aan één
zijde het aantal ogen te vullen met de bruine saus, te laten afkoelen en pas daarna een andere
zijde te bewerken. Degenen die dat niet door hadden en alle kanten direct vulden, behielden
niet meer die maagdelijke witheid van de marsepein. De chocolade trok bruine strepen over
het oppervlak. Geduld was dus een schone zaak.

Een nieuwe opdracht werd verstrekt: het maken een zittend konijn. Zo nodig werden de
handen nog weer schoongemaakt. Hygiëne is een belangrijk onderdeel van het maken van een
marsepeinen figuur. De marsepein werd in de handen eerst goed tot een bol gekneed. Daarna
begon de verdeling tussen kopje en romp. Was best nog lastig: ¼ deel voor het kopje en ¾
deel voor het lijfje. Van beide delen een soort peervorm maken en bewerken met
boetseerstaafje. De oren konden soms op die van een haas lijken. Kniesoor die daar op lette.
Lastiger was het om de twee delen aan elkaar te krijgen. Daar kwam het vloeibare eiwit goed
van pas. Oogjes en een staartje, gemaakt van witte marsepein, complementeerden het konijn.
Toen kwam de moeilijkste opdracht: een olifant op vier poten, met slurf en oren. Geen grijze
marsepein. De kleur roze was gekozen. Koos en Brenda hielpen steeds daar waar nodig. Zo
werden in totaal drie voorwerpen gemaakt. Netjes in folie ingepakt, waarna de moegestreden
marsepeinkneders zich naar het restaurant mochten begeven, voor een heerlijk diner met een
zekere mate van keuzevrijheid: vegetarisch, vlees of vis en eindigend met een grand dessert
(zoet) of een hartige kaasplankje, bestaande uit een Twentse Buchette, een Vacherin Mont d’
Or, een boeren Goudse kaas, de Rauwe van Steenbergen en een Berger Brebis Bleu. Met dank
aan studente Pascalle die desgevraagd zo aardig was om een en ander op papier te zetten. Wil
je zelf de kaassoorten zien? Google helpt.

Tot slot kwam de wagen vol marsepeinen producten aangereden en kon iedereen zijn eigen
maaksel mee naar huis nemen om thuis heerlijk te verorberen of wellicht om als surprise
cadeau te doen.

Ronald Schenk